Λευκό ή άκυρο;

Η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να πείσει, είναι το "αποδεικτικό στοιχείο" της ανικανότητας του. Η αδυναμία των πολιτών να επιβάλουν το ικανό πολιτικό σύστημα είναι το "αποδεικτικό στοιχείο" της ικανότητας που πολιτικού συστήματος.

Η συμμετοχή των κομμάτων στην πολιτική σκηνή αποτελεί

την ουσία της δημοκρατίας. Το ίδιο ισχύει και για την συμμετοχή των πολιτών. Αυτό μέχρι να επιτελεσθεί ο αυτοσκοπός. Μέχρι να μπουν "τα πρόβατα στο μαντρί". Μετά τι; Διαβάσαμε την "γραμμή" ΚΚΕ: «Οι λαϊκές δυνάμεις δεν πρέπει να παγιδευτούν από τα άθλια τεχνάσματα των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Και το ΚΚΕ και τα λαϊκά συμφέροντα τα χωρίζει άβυσσος από τα κόμματα της πλουτοκρατίας και της ΕΕ, που είναι συνυπεύθυνοι και συνένοχοι για τα εγκλήματα σε βάρος του λαού. Καμία ψήφος στους υποψηφίους τους και στην αντιλαϊκή πολιτική τους. Ο λαϊκός απεγκλωβισμός από τα κόμματα των μονοπωλίων πρέπει να συνεχιστεί και να γίνει πιο ορμητικός. Συμπόρευση με το ΚΚΕ για τη μεγάλη ελπιδοφόρα λαϊκή συμμαχία της αντεπίθεσης και της ανατροπής».
Δεν μας έπεισε. Διαβάσαμε την άλλη: “Οι πολίτες που ψήφισαν τον συνδυασμό μας, στηρίζοντας τις θέσεις και τις αρχές μας, έχουν την πολιτική ωριμότητα να κρίνουν και να αποφασίσουν τι θα πράξουν την Κυριακή“ είναι η θέση για το δεύτερο γύρο των εκλογών, όπως διατυπώθηκε στην προχθεσινή συνεδρίαση της “Αγωνιστικής Συνεργασίας Πελοποννήσου“.  Την βρήκαμε πιο λογική, πιο πολιτική. Πράγματι, ποιος μπορεί να επιβάλει την άποψη: λευκό ή άκυρο; όταν το ζητούμενο είναι η συμμετοχή. Πώς από τη μια λένε: "ελάτε ψηφίστε  μας" και από την άλλη "μην ψηφίζετε". Το λευκό ή άκυρο ισοδυναμεί με ανοχή στην αναδεικνυόμενη από τις εκλογές εξουσία. Πώς λοιπόν μπορεί να εξηγηθεί η αδιαφορία του λευκού ή του άκυρου; Δεν εξηγείται. Λευκό ή άκυρο σημαίνει στηρίζω αυτόν που δεν θέλω ακόμη περισσότερο.